In Parijs, in de wereld en bij ons ergens in Noord Holland

In de zomer klonk in ons land een startschot waar menige commentator van opkeek. De rechter oordeelde dat het Nederlandse klimaatbeleid niet op koers lag en legde op de nationale CO2 uitstoot over vijf jaar niet 17% maar 25%  terug te dringen. Marianne Minnesma, die de “klimaatzaak” namens Urgenda en 900 particulieren had aangespannen wandelde tot verrassing van velen als winnaar uit de rechtszaal en groeide in één keer uit tot nationale bekendheid. Niet veel later wandelde zij door van Utrecht naar Parijs, waar de hele wereldtop bijeenkwam om eindelijk afspraken te maken over het tot staan brengen van de wereldwijde opwarming. Zo sloeg Marianne met honderden mensen in haar kielzog een meer dan 500 kilometer lange brug tussen ons nationale en het internationale Climate Moment. Hoe buitengewoon effectief zij is had ze al eerder getoond, toen heel Nederland sprak over zonne-energie en zij met Urgenda 12 MWp zonnepanelen het land binnensleepte. De discussie of zonne-energie nu echt kon bijdragen aan de verduurzaming van Nederland was over.

Die andere discussie – over het klimaat – sloeg  begin 2015 soms ook alle kanten op. Was er echt een dreiging of beeldden we onszelf maar wat in? De Parijse klimaattop, bijna gekaapt door de terroristische aanslag op 13 november maakte een beslissend eind aan de laatste twijfels. Niet voor degenen die bovenop het nieuws zaten – want die wisten al het een en ander – maar voor heel veel anderen die eindelijk eens een keer heel duidelijk de klepel in een heel duidelijke bel hoorde slaan. Enkel diehard klimaatsceptici als Richard Tol gaven geen millimeter toe op de mening die zij vóór de klimaattop al hadden.

 

De vraag aan onszelf is nu wat wij kunnen met de uitkomsten van het jaar 2015.  Met de uitspraak van de rechter, de internationale afspraken over percentages voor uitstoot en doelen voor duurzame energie. Goed dat die er zijn maar daar kunnen wij ons niet zomaar aan optrekken. We zullen het moeten hebben van de doorwerking van de top naar ons lokale niveau. Dat provinciale en gemeentelijke politici steun bieden in plaats van tegenwerking.

Wij gaan niks geks doen. Wij blijven in onze provincie zoeken naar mensen die iets met ons willen en naar plekken waar iets kan. En wij gaan een intensieve samenwerking aan met Duurzame Energie Unie (DE Unie), vanwaar wij en een groot en groeiend aantal energie coöperaties energie gaan verkopen. Gericht op de mensen van die zeggenschap willen over de hele energieketen, van opwekking tot gebruik. Mensen zoals u (of zoals jij, als u dat leuker vindt klinken).

We zeggen het hier even en passant onderaan de heel grote onderwerpen waar we mee begonnen, maar wij zijn aan het uitvissen hoe wij u eigenlijk noemen: lid? klant? u? jij? Als u hardop met ons meedenkt, zullen we dat zeer waarderen.

In ieder geval steunt u ons als lid van Kennemerwind om door te gaan op de weg die al meer dan vijfentwintig jaar geleden is ingeslagen: de transitie naar een duurzame aarde.

Categories: Artikel