De dichtstbijzijnde turbines van het eerste zeewindpark van Nederland, voor de kust van Egmond aan zee, staan op 10 kilometer afstand. De komende jaren zal er langs onze kusten een aantal windparken bijkomen, op tenminste 18 kilometer. Gelet op de miljoenen Nederlandse huishoudens die er mee van schone stroom zullen worden voorzien, zou je verwachten dat een golf van enthousiasme het land overspoelt.
Nou, die positieve reactie is er wel, maar er zijn met name vanuit de kustgemeenten ook heel wat stemmen die de nieuwe windparken met zorg en scepsis tegemoet zien. Met een stortvloed aan vragen over uitzicht, toerisme, huizenwaarde en scheepsroutes en nog veel meer gaat menige kustgemeente zelfs in verzet tegen duurzame energie. En dat mag. Iedereen mag zich meer zorgen maken over genoemde onderwerpen dan over broeikasgassen.
Er is iets anders wat niet zou mogen, maar wat er op een heel hardnekkige manier toch altijd weer is, en dat is een groep fanatici, die voor de zoveelste keer gaan uitleggen dat windenergie nooit een bijdrage van betekenis zal kunnen leveren aan de energievoorziening. Wat ons betreft zitten ze op het niveau van “er kan nooit een mens op de maan zijn geland” en als we deze opinie breed uitgedragen terug vinden in een blad waar we al jaren op zijn geabonneerd, dan is het een kwestie van kalm de bladzijde omslaan – en als dat niet meer lukt – dan moet je ook gewoon een keer kunnen opzeggen. Echt wel. Soms moet je het, voor je eigen gemoedsrust, simpel houden.
Dit artikel zou hier eindigen, ware het niet dat wij op een steenworp afstand van onze oudste windturbine indringend hebben ervaren wat zichtontneming is. Zoals u vast weet, is men bij de Hondsbossche druk doende een soort kust voor de kust te bouwen en zijn er in korte tijd grote zandheuvels opgeworpen. Deze zijn inmiddels zo hoog dat niet alleen het zicht op de zeewindparken weg is maar dat ook van de zee zelf nog net een hoekje en een reepje te zien zijn. Want als ergens in Nederland het uitzicht is bedorven, dan is het wel bij ons langs de dijk tussen Camperduin en Petten.
U zou ook eens een kopje koffie moeten nemen op het terras bij Struin: u weet niet wat u nietziet.
– Wimbart Stoop
